Megen, 13 jan 2022
'90% van de mensen is niet volwassen', zegt mijn trainer als hij voor de groep staat. Ruim twintig paar ogen kijken hem aan. De opleiding Familieopstellingen is zojuist gestart. 'Volwassenheid betekent zelfonderzoek en reflecteren op waar je geraakt wordt. Steeds weer de weg naar binnen afleggen in plaats van je ongemak ventileren naar buiten'. Ik moet denken aan toen ik vorig jaar de 3-jarige opleiding bij Phoenix afrondde. 'Ik ben volwassen geworden', antwoordde ik op de vraag wat het mij heeft gebracht.
Oude mechanismen
De grondslag van de manier hoe we in het leven staan, ligt mijns inziens in het verleden. Ik sluit me aan bij mijn trainer. 90% van de tijd reageren vanuit afweer- en overlevingsmechanismen. Vanuit de angst om opnieuw mee te maken wat we al hebben meegemaakt. Vanuit zelfbescherming, om niet weer te voelen wat we toen voelden. Echter, dit overlevingsmechanisme sluit je af voor alle kwaliteiten en hulpbronnen die je inmiddels tot je beschikking hebt. Je reageert weer vanuit het kind dat je toen was. Toen je afhankelijk was en nog niet voor jezelf kon zorgen.
Volwassen worden
'Wat is de weg naar volwassenheid?', vraag je je misschien af. Want wie wil dat nou niet. Vanuit volwassenheid in het leven staan. Waardoor je zuiver kunt reageren op wat er gebeurt. Waardoor je vertrouwen in jezelf en het leven toeneemt. Waardoor je de verantwoordelijkheid over je leven in eigen handen neemt en bij de ander laat wat van de ander is. Begrenzen zonder uit verbinding te gaan. De grootste uitnodiging naar volwassen worden is door je innerlijke houding te onderzoeken.
Doe je zelfonderzoek
Alles wat om jou heen gebeurt, nodigt je uit tot zelfonderzoek. Kijk maar eens naar het hebben van een oordeel. De makkelijke weg is om het onderdeel naar buiten te ventileren. Wil je de helende weg afleggen, dan nodigt ieder oordeel je uit om naar binnen te gaan. Wat in jou wordt geraakt? En wat zegt dit over jou?
Realisatie
Het begint al bij het moment dat je je bewust wordt van je oordelen. Of dit nu in het moment is of pas achteraf. Breng ieder oordeel terug naar jezelf. En blijf je realiseren dat wij allemaal mensen zijn. Mensen met gedrag. In plaats van de vereenzelviging; ‘hij of zij is een misdadiger’, verander je dit naar: ‘hij of zij is een mens en heeft een misdaad gepleegd’. Door hier steeds weer bewust van te zijn, train je jezelf in het zien van de mens - en jezelf! - voorbij het gedrag.
Hoe vaak wijs je jezelf af omdat je iets wel of niet hebt gedaan? Hoe vaak voel je je schuldig, omdat je vindt dat je anders had moeten doen? Dit is de manier hoe we geconditioneerd zijn.
Honderdduizend meningen
We hebben geleerd om in het leven te staan met honderdduizend meningen. Overal moeten we iets van vinden. Ik nodig je uit om je meningen los te laten en bij jezelf te houden. Elke keer wanneer jouw mening wordt gevraagd of je de neiging voelt om je mening te delen, vraag jezelf af: ‘voegt mijn mening iets toe?’, ‘is het delen van mijn mening goed voor mij en de ander?’. Zo niet? Houd je mening bij jezelf en onderzoek wat het voor jou betekent. Antwoord letterlijk: ‘ik vind er niets van’. Het continu bezig zijn met het vormen van meningen over onderwerpen buiten jezelf, kost enorm veel energie. Verspilde energie waar je niet door gevoed wordt.
Hoe meer je groeit in bewustwording, hoe meer oordelen je automatisch loslaat. Doordat je jezelf beter begrijpt, word je milder naar jezelf en daarmee ook naar de ander. Je ontdekt wat van jou is en welke oordelen of overtuigingen je hebt meegenomen vanuit (oude) ervaringen en ouderboodschappen. Dit is de gezonde weg naar volwassenheid.