‘Wat heeft het eigenlijk voor zin?’, vroeg ik mijzelf af. En terwijl deze gedachte door mij heen ging, bekroop me een licht gevoel van schaamte. Ik zat op een paradijselijk eiland aan de andere kant van de wereld. Palmbomen tekenden zich af tegen de strakblauwe lucht. De warmte van de zon brandde op mijn huid en ik luisterde naar het zachte kabelende water van de zee. Ik bevond me in het paradijs en mijmerde over de zin van het leven. Drie jaar geleden inmiddels, toen ik het vliegtuig pakte om ver van huis mijzelf weer te vinden.
Zinloos leven
Eén van mijn leermeesters zei eens tijdens de opleiding Familieopstellingen: “In de basis is het leven compleet zinloos”. Ik weet nog hoe we erom moest lachen. ‘Lekker optimistisch’ grapten we naar elkaar. Op dat eiland dacht ik opnieuw aan zijn woorden. Had hij gelijk? Is het leven in de kern zinloos en geven wij er zelf betekenis aan door wat we doen? Door de relaties die we opbouwen en de verbindingen die we aangaan? Vinden we zingeving in wat we voelen, in onze verlangens en dromen?
Zoeken naar levenszin
Lange tijd heb ik gezocht naar levenszin. Het begon na mijn studie, toen ik het werkende leven instapte. Langzaam voelde ik mijn levenslust wegebben. Ik voelde me een robot in mijn eigen leven. ‘Is dit het?’, vroeg ik mij meermaals af. Sommigen zeiden van wel. Ik kon er niet mee akkoord gaan. Dus startte ik met verschillende opleidingen in zelfontwikkeling. Ik volgde meerjarige opleidingen, cursussen en workshops in verschillende stromingen. Ik verlangde. Oh, ik verlangde zoveel. Steeds dacht ik dat wanneer ik het volgende doel bereikte, ik het leven zou hebben waar ik naar verlangde. En zo bleef ik onderweg. Tot ik besefte dat het volgende mij niet zou gaan brengen waar ik naar zocht.
Acceptatie van het alledaagse
Zingeving is voor mij niet te vinden in wat je doet of wat je bereikt hebt. Of in jezelf continu blijven ontwikkelen en verbeteren. En je vindt het blijkbaar ook niet aan de andere kant van de wereld. Zingeving is te vinden in het alledaagse. In acceptatie van het huidige moment en de toekomst aan zichzelf laten. Dankbaar zijn voor wat er is. En ik kan je vertellen: dat is vaak meer dan je denkt. Alleen zien we het niet, omdat onze blik gericht is op het verleden of de toekomst. We zien vooral wat we missen en waar we naar verlangen.
Dankbaarheid
Richt je je aandacht op het hier-en-nu, dan is er zoveel om dankbaar voor te zijn. Een omhelzing van een vriend of vriendin. Een appje van iemand die aan je denkt. Een wandeling in de natuur. Of de zon die zich laat zien na mistige dagen. Dit gevoel van dankbaarheid is voor mij de zin van het leven.
Meer betekenis aan zingeving
Sinds ik het pad van Zijnsoriëntatie bewandel, heeft zingeving voor mij meer betekenis gekregen. Het leren kennen van mijzelf voorbij wat ik denk en voel, heeft ruimte gemaakt voor meer plezier en ontspanning. Ik leer nu dat onze patronen en conditioneringen niet doorbroken hoeven worden. Heling ontstaat niet alleen door oude pijn op te zoeken en te doorvoelen, maar door het te accepteren. Door te zien dat we allemaal kwetsingen hebben opgelopen in het leven, maar dat dit niets zegt over wie we werkelijk zijn. Het wordt milder en zachter in mij. Angsten en negatieve gedachten zijn tenslotte niet gestoeld op de werkelijkheid, maar op een interpretatie van ervaringen. Het zijn slechts illusies, oude verhalen die opnieuw geraakt worden. Ik hoef er niet van af, ik hoef ze alleen maar te herkennen.
Vrijheid
Zo heb ik ook geaccepteerd dat ik op de vraag over de zin van het leven niet direct een passend antwoord heb. Misschien duikt de vraag af en toe nog eens op. In precies die acceptatie ligt voor mij de vrijheid. Doordat het niet meer weg hoeft, wordt het lichter. Dat is voor mij zingeving: jezelf accepteren en omarmen, met alles wat je meebrengt. Niets van jezelf hoeft weg of geheeld te worden. Je gaat er gewoon bewuster mee om.