Jaren heb ik besteed aan zelfontwikkeling. En als er één ding is wat ik geleerd heb tijdens dit hele proces, triggers blijven. Ergens vanaf willen is een illusie. Had me dit 5 jaar geleden verteld en ik had je niet willen geloven. Want die eerste jaren dat ik keihard werkte aan mijzelf, wilde ik vooral overal vanaf.
Ik ruilde de ene zelfafwijzing in voor het andere. Zo blijkt nu.
Ik wilde geen angst meer voelen.
Ik wilde niet meer onzeker zijn.
Ik wilde beter, liever, krachtiger zijn.
Ik wilde zoveel niet en zoveel wel.
Streef niet naar verlossing maar leer te zijn met wat er is.
Een nieuw perspectief op zelfontwikkeling
Sinds ik het spirituele pad bewandel, opent zich een heel nieuw perspectief op persoonlijke ontwikkeling. Ineens ontstaat er ruimte tussen het 'ik' dat zich ontwikkelt en het 'zelf' dat ervaart.
Ik ontdek dat die vormen van zelfafwijzing slechts gedachten zijn, niet gebaseerd op de werkelijkheid maar op ervaringen. Overtuigingen gevormd door opvoeding, gebeurtenissen, omgeving. En daarbovenop ontdek ik dat gedachten überhaupt slechts verhalen zijn in de geest. Of het nu geruststellende of beknellende gedachten zijn.
Vriendschap met het ego
Al die jaren aan persoonlijke ontwikkeling hebben mij enorm veel gebracht in het leren kennen van mijzelf. Zonder die jaren, was ik waarschijnlijk niet tot dit besef gekomen. Het Zelf dat ik leerde kennen, ben ik helemaal niet. Het waren jaren waarin ik vooral leerde om vriendschap te sluiten met mijn ego. Ik ben liever geworden voor al die delen waarmee ik mijzelf laat zien. Ik durf te voelen. En vlucht minder snel in afleidingen.
Een pittige reis
Persoonlijke ontwikkeling heeft soms iets duaals. We leren onszelf beter kennen, maar er bestaat ook de neiging om de verhalen die je jezelf vertelt te bevestigen. Het verzet tegen pijnlijke gevoelens blijft zolang je niet doorziet dat je al die gevoelens niet BENT, maar het slechts ervaringen zijn in Bewustzijn. Zo kan persoonlijke ontwikkeling een pittige reis zijn in het "oplossen" van pijnlijke gevoelens en streven naar de fijne.
Ook het loskomen van de identificatie met denken en voelen, kent haar eigen tijdspad. Soms hebben we iets eerst stevig vast te pakken, voordat we het kunnen loslaten.
Nu leer ik mijzelf kennen voorbij gedachten en gevoelens. Waardoor verzet beetje bij beetje oplost in acceptatie van wat is. Gedachten en gevoelens zijn tenslotte slechts ervaringen. En een leven zonder pijn is een illusie. Het leren kennen van mijn ware Zelf als puur Bewustzijn creëert ruimte om het leven werkelijk door mij heen te laten stromen.