"Waar ben je bang voor?" Wat een diepgang kan deze ogenschijnlijk vrij simpele vraag bevatten. Afgelopen zondag bij de jaargroep van Jan Geurtz kwam deze vraag voorbij in een oefening. Wat me opviel was dat de angsten die ik benoemde, vrijwel allemaal over hetzelfde thema gingen. Wanneer je op een diepere laag gaat kijken naar de dingen waar je bang voor bent, kun je er een groter (levens)thema onder ontdekken.
Bang voor verlies
Zo kwam ik tijdens de oefening steeds weer uit op ‘verlies’. In welke vorm dan ook. Verlies door afwijzing, door conflict. Doordat mensen bij me weglopen of door de dood. Dit thema is mij niet onbekend. Ook niet bij de generaties voor mij in mijn familiesysteem. Er is een tijd geweest dat het me belemmerde om werkelijk te leven. Mijn overlevingsmechanisme stond als een muur. In de jaren van zelfontwikkeling is deze muur beetje bij beetje gaan afbrokkelen. Heb ik geleerd om nog meer bij mezelf thuis te komen.
Een pijnlijke conclusie
Betekent dit dat de angsten er niet meer zijn? Eerlijk is eerlijk, lange tijd was dat mijn grote motivatie voor de stappen die ik heb gezet in mijn ontwikkeling. Tot ik tot de (pijnlijke) conclusie kwam dat grote levensthema’s niet verdwijnen.
Je leert er anders mee omgaan.
Ik herken het wanneer ik word geraakt in dit thema. Ik voel het in mijn lichaam. Ik weet ook dat de angst niet van nu is. Daardoor kan ik er met meer afstand naar kijken. In plaats van te handelen vanuit angst, blijf ik erbij aanwezig. En dat is vaak het enige wat het van je vraagt.
Je angst aangaan
Laatst kreeg ik een bericht van iemand die wil starten met klimmen vanwege hoogtevrees. “Je moet je angsten aangaan”, gaf hij als motivatie. Net als zoveel inspirational quotes die zeggen: “do something that scares you every day”. Het valt me op hoe daarmee nog steeds een negatief beeld van ‘angst’ in stand wordt gehouden. Angst mag er niet zijn. We onderdrukken het met één van onze slimme overlevingsmechanismen of we gaan het heldhaftig aan om er vanaf te komen.
Acceptatie
Ik geloof niet dat je al je angsten aan hoeft te gaan. Iedereen is wel ergens bang voor. Volgens mij is de belangrijkste vraag of de angsten je belemmeren om te leven, om te doen wat je het liefste doet. In plaats van de angst heldhaftig aangaan, sta eerst eens toe dat het er is. Durf de angst te onderzoeken. Probeer het wat beter te begrijpen. Voel wat het doet in je lijf. Hierdoor ontstaat acceptatie. En vanuit acceptatie wordt het zachter. Langzaam begint het jou los te laten. Dit proces kost tijd. Helaas kunnen we heling niet forceren.
Geef jezelf die tijd. Volgens mij is dat het mooiste cadeau dat je jezelf kunt geven.