‘Wat heeft jou eigenlijk op pad gestuurd?’
‘Hoe bedoel je dat?’
‘Nou, waardoor ben je altijd zo op zoek? Ik vraag me dan zo af wat er bij jou voor heeft gezorgd dat je aan jezelf bent gaan werken. Dat je al die opleidingen volgt en steeds bezig bent met jezelf beter leren kennen.’
‘Ik ben geloof ik altijd al wel nieuwsgierig geweest naar het leven, wat er allemaal te ontdekken valt. Vroeger nam mijn moeder mij al mee naar een spiritueel therapeut. Mega interessant vond ik dat!’
‘En wat heeft er dan voor gezorgd dat je op zoek bent gegaan naar jezelf? In plaats van naar het leven… In plaats van NLP had je ook filosofie kunnen studeren.’
‘Ja, dat is waar. Ik was op een gegeven moment zover van mijzelf afgedwaald dat ik mijzelf niet meer herkende. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik wilde. Ik voelde me eigenlijk continu onzeker en bang voor de grote wereld.’
‘Zo ken ik je helemaal niet…’
‘Dat snap ik… Ik herkende mijzelf toen ook niet meer. Ik miste het vuur uit mijn jeugd, waar nog maar een smeulend kooltje van over was. Ik zocht een manier om het kooltje weer te doen ontvlammen.’
‘Volgens mij is dat wel aardig gelukt hé?’
‘Enorm!’ Mijn ogen twinkelen. ‘Sinds ik zo bezig ben met mijn ontwikkeling en mij steeds bewuster word van wie ik ben, voel ik mij juist veel vrijer. Ik dans in de keuken, speel met het leven, voel me steeds vaker onbevangen en verwonderd.’
‘Ja, zo ken ik je wel. Soms moet je jezelf eerst helemaal zijn verloren om weer terug te kunnen komen bij jezelf…’