‘Angst is een illusie’, zei mijn coach. Ik kijk hem wat glazig aan. ‘Hoezo, een illusie? Ik voel toch dat er een knoop in mijn maag zit. Ik voel toch hoe hoog mijn hartslag is.’ De angst lijkt toch wel heel echt nu. ‘Het klopt dat je nu angst voelt, maar weet dat de angst gebaseerd is op een heel vroege ervaring. Het is opgeslagen in je lijf en situaties in het hier-en-nu herinneren je aan de pijn van toen. In werkelijkheid is er nu niets om bang voor te zijn.’ ‘Ja, lekker makkelijk gezegd’, dacht ik nog…
Mijn lijf spreekt een andere taal
Soms kost het tijd om een levensles werkelijk te laten integreren om te begrijpen wat ermee bedoeld wordt. Zo ook hiermee. Mijn hoofd kan de uitleg goed begrijpen. Mijn verstand is het er ook mee eens. Ja, ik snap dat er nu geen levensbedreigende situatie is. En ik weet ook dat als ik naar de betekenis ga van waar ik bang voor ben, deze vaak niet heel realistisch is. Maar toch, mijn lijf spreekt een andere taal.
We hebben zo onze patronen
We hebben allemaal zo onze thema’s die een rode draad vormen in het leven. Thema’s waar we in onze vroege jeugd mee te maken hebben gehad. Waarvan we zo zijn geschrokken, dat we alles op alles zetten om dat niet nogmaals te ervaren. Angst voor verlating, angst voor eenzaamheid, angst voor het verlies van vrijheid en autonomie. Dit zijn de wortels voor de patronen die we in het leven hebben ontwikkeld. We hebben geleerd dat als we maar hard genoeg werken, we uiteindelijk gezien worden. We hebben ervaren dat kwetsbaarheid gevaarlijk is en hebben zorgvuldig een muur om ons heen gebouwd. Of we hebben geleerd dat we in het leven vooral op onszelf zijn aangewezen, waardoor we ons niet snel verbinden met anderen. Liever alleen, want stel dat je wordt afgewezen?
Op de vlucht voor wat was
Ondertussen ligt onder al die patronen en overlevingsmechanismen een diep verlangen naar verbinding. Maar hoe maken we verbinding met onszelf en anderen, als we ons blind staren op de angsten van toen? We kijken liever de andere kant op en beschermen onszelf voor pijn en verdriet waar we al heel vroeg mee te dealen hebben gehad. Het beïnvloedt de keuzes die we maken, alsof we ervoor op de vlucht zijn.
Pas als je je angst werkelijk durft toe te laten, verliest het grip op je leven. Zolang we weglopen voor onze bang, heeft het macht over ons.
Hoe realistisch is het?
Angst nodigt als het ware uit om te onderzoeken op basis waarvan je jouw patronen hebt ontwikkeld. Door welke overtuigingen je bent gevormd. Werkelijk je angst in de ogen kijken, schept ruimte om jezelf af te vragen of deze angst reëel is. Durf je vol in je angst te stappen, dan kom je erachter dat de angst niet zo realistisch is als dat je brein je doet geloven. Angst om overgeleverd te zijn, om alleen achter te blijven. Hoe realistisch is dat eigenlijk?
Stap vol in het heden
Stappen we namelijk vol in het heden, dan kunnen we voelen dat we volwassen mensen zijn met een eigen keuze. We ervaren dat we niet afhankelijk zijn, maar voor onszelf kunnen zorgen. We zijn bewust van de dierbaren in onze omgeving en weten dat wanneer iemand uit ons leven gaat dit heel verdrietig is, maar niet levensbedreigend. We weten dat waar de ene deur sluit, een andere deur weer opent. Dat mensen nu eenmaal komen en gaan. En dat één ding in het leven zeker is en dat is dat het continu verandert.
Verandering is de enige constante factor in het leven. Alles is altijd in beweging.
Zet die oogkleppen af
In het hele proces van het toelaten en voelen van mijn diepste angst, lijkt het alsof er oogkleppen zijn afgegaan. Het toestaan van de diepgewortelde angst van toen, heeft mij doen beseffen hoeveel van de keuzes die ik heb gemaakt in het leven daarop gebaseerd zijn. Hoe vaak gedrag voortkomt uit zelfbescherming, om deze oude pijn niet te voelen. Dit is de illusie van de angst. Niet alleen mijn hoofd begrijpt nu hoe we vaak leven in een illusie. Mijn hele lijf heeft het vastgepakt.
Leef het leven ten volste
De illusie is dat we onszelf beschermen voor iets wat al heeft plaatsgevonden. We zijn bang om te voelen wat we al hebben gevoeld. We zijn bang om mee te maken wat al is gebeurd. Onze gedachten creëren illusies en beperken onszelf om vol in vrijheid in het leven te staan. Om vol overgave voor onze dromen te gaan, om de liefde vol te ervaren en om vol in ons eigen licht te gaan staan.
Vanuit je kern
Misschien dat je lijf nog een ander verhaal vertelt, maar weet dat alle verhalen die je jezelf vertelt over waar je aan moet voldoen slechts hersenspinsels zijn. Weet dat je nergens aan hoeft te voldoen om er te mogen zijn. Je bent er namelijk al. Weet dat je nooit je best hoeft te doen om gezien te worden. Je bent niet afhankelijk van de ander. Weet dat je jezelf nooit klein hoeft te maken, opdat een ander zich groter voelt. Je bent namelijk niet klein. Ook niet als een ander zich groter maakt. Je bent veilig om het leven vol te leven vanuit jouw kern.
In verbinding
Dit innerlijk weten betekent niet dat het leven altijd makkelijk en verlicht is. We krijgen nu eenmaal uitdagingen voor onze voeten. En gelukkig maar! Want door iedere uitdaging groeien we met meer wijsheid, volwassenheid en levenskennis. Het maakt ons sterker en zorgt dat we nog meer genieten van onze hoogtepunten. De weg naar leven vanuit verbinding met onszelf, gaat vaak door een donkere tunnel. Dat is niet altijd leuk en makkelijk. Maar het is het meer dan waard.
Door iedere uitdaging groeien we met meer wijsheid, volwassenheid en levenskennis.