Toen ik begon aan mijn reis in persoonlijke ontwikkeling, had ik een duidelijk doel voor ogen: al die patronen waar ik last van had, die wilde ik niet meer. Ik wilde af van onzekerheid, angst en het gevoel niet goed genoeg te zijn. Ik wilde mij zelfverzekerd voelen. Met een duidelijke levensmissie. Ik was klaar met het meisje dat zich zo lang had weggestopt. Little did I know...
Wat is de eindbestemming?
Wist ik veel dat ik daarmee de ene zelfafwijzing inruilde voor het ander. En dat er daardoor aan de oppervlakte wel wat veranderde - en geloof me, ook dat is zinvol -, maar dat in de kern de pijnlijke gevoelens er nog steeds niet mochten zijn. Persoonlijke ontwikkeling gaat vaak samen met gedrag waar je vanaf wilt. Je leert andere patronen, terwijl de identificatie met de bron van die patronen nog steeds blijft. En ik vraag me soms af of dat het pad is wat we hier met elkaar te bewandelen hebben.
Vertrouwen in plaats van streven
Een belofte zoals "doorbreek je angsten om je mooiste leven te leven", is niet meer uniek. Maar is het doorbreken van angsten of patronen in alle heftigheid werkelijk wat nodig is? Ik ben niet vies van een uitdaging en ik geloof dat buiten je comfortzone voor enorme groei kan zorgen. Maar mag dit ook in zachtheid en vanuit liefde? Een klein stapje uit je comfortabele gewoontepatronen, is ook een stap.
Vanuit acceptatie komt verandering als een natuurlijk proces op gang.
Steeds meer ontdek ik dat het gaat om acceptatie in plaats van het streven naar verandering. En dat vanuit acceptatie, de verandering als een natuurlijk proces op gang komt. Dat het gaat om de bewustwording dat je jouw pijnlijke gevoelens niet bent. Waardoor je aanwezig kunt blijven bij wat zich in jou aandient. Of dit nu angst, boosheid of verdriet is. En dat je daar hulp bij mag vragen. Omdat je niet geleerd hebt hoe je dat doet, aanwezig blijven bij gevoelens die je al levenslang bedekt met overlevingspatronen. Dat zijn de ervaringen van de ziel. En dat is al een leerschool op zich. Daarvoor hoef je niet met allerlei heftigheden je angsten te doorbreken.
De beste leerschool is het leven
We hebben het te doen in deze Aardse wereld. En ik vraag me daarom weleens af of "verlichting" het doel is, of dat we te leren hebben om mens te zijn. Waarin je niet altijd licht en liefde bent. Maar soms ook gewoon onredelijk, aangepast en bang - of wat je maar geleerd hebt als antwoord op wat je in het leven bent tegengekomen. Waar je door periodes gaat van verlies, rouw en verwarring. Door deze levenservaringen leer je jezelf kennen. En het leven brengt alles op je pad wat je nodig hebt om te ontwikkelen. Daar kan geen opleiding of workshop tegenop.