"In alle delen ontmoet je een glimp van je ware essentie". Dit kwam aan bod tijdens één van mijn opleidingsdagen met het thema 'Thuiskomen bij jezelf'. Een dag waarin we de ontmoeting aangingen met alles wat we in onszelf tegenkomen. Alle delen die we in de loop van het leven hebben ontwikkeld. Delen die ons hebben beschermd, veiligheid boden, vrijheid - en misschien wel nog steeds. Daar, door al die delen, ontmoet je je ware zelf. Het Zelf dat niet gevormd is door een strategie om te overleven, of dat patronen heeft ontwikkeld als afweermechanismen.
Thuiskomen bij jezelf
Hoe voelt dat? Als je thuiskomt bij jezelf. Ik ontmoet daar een vrije energie vol in beweging. Een energie die wilt ontdekken, nieuwsgierig is en op avontuur wilt gaan. Helemaal mijzelf kunnen zijn, zonder me af te vragen wat de buitenwereld daarvan vindt. Of ik daarbij binnen de norm val van de ander of de samenleving. Gewoon 'ik' in volle glorie. Dansend het leven tegemoet. De essentie hierin zit voor mij in het woord nieuwsgierig. Nieuwsgierig is wat ik zo goed ken. Nieuwsgierig naar mijzelf, wat ik in mijzelf ontmoet, naar de ander, het leven. Ik geloof dat dit een glimp is die door de delen in mij heen sijpelt.
Naar binnen
Daar ontmoet ik ook de andere kant die ik ook zo goed ken. Het deel dat zich opkrult. Dat zoekt naar geborgenheid en veiligheid. Dat een sfeer creëert van zachtheid om helemaal in te kunnen verdwijnen. Zij is naar binnen gericht met haar aandacht. En ook daar is er die nieuwsgierigheid. Nieuwsgierig naar de verbinding met mijzelf en wat ik in mijzelf tegenkom. De betekenis van al deze ontmoetingen die ik in mij draag.
Leven in polariteiten
Het mooie is, samen worden deze twee delen die uitersten lijken één. Zonder veiligheid is er ook geen avontuur. Zonder beweging is er ook geen moment van rust. Het zijn twee kanten van de medaille, die elkaar nodig hebben. Zoals zoveel dingen in het leven die niet zonder elkaar kunnen. Zonder onzekerheid is er ook geen zekerheid. Zonder donker is er ook geen licht. Zonder angst is er ook geen liefde. Het gaat om het accepteren van alles wat je tegenkomt in deze ontmoeting. Kun je een beetje onzekerheid toelaten op weg naar zekerheid? Kun je een beetje angst toelaten op weg naar de liefde? Je volledige aandacht geven aan slechts één kant van de medaille maakt dat je uiteindelijk verdwaalt. Te druk met het toelaten van slechts één deel, waarbij je het andere deel zo hard mogelijk probeert weg te duwen: 'jij er niet bij...'
Heel zijn is het toestaan dat je mens bent. Dat maakt je echt, authentiek. Daarin ontmoet je je ware essentie.
Acceptatie
"Liever een heel mens dan een goed mens", zei Carl Jung. En dat is volgens mij de essentie. Het accepteren van het mens-zijn is ook het accepteren van je kwetsbaarheid, van het soms niet-weten, van wanhoop en verdriet. Accepteren dat je andere keuzes had willen maken of dat je niet voldeed aan de verwachting van de ander (of van jezelf). Zonder deze levenslessen zouden we niet groeien. Zouden we als jonge blaadjes door het leven dwarrelen, meegezogen met ieder zuchtje wind. We krijgen juist stevigheid door de ervaringen die we opdoen op ons levenspad. We lopen verwondingen op, vullen onze rugzak, verliezen soms onszelf. Om vervolgens het vuil van je kleding te kloppen, de wonden te verzorgen en je ervaringen te verzamelen in je rugzak. Klaar om verder te gaan op de weg naar heelheid.
Comments